Gisteren kon je Deel 1 van dit verhaal lezen, over de aanloop naar de verbouwing. Nu gaat het over de verbouwing zelf en het eindresultaat.
Maar hoe voer je zo’n spannende operatie uit? “Een rietdekker rekende uit dat het dak 19.000 kilo woog. Toen hebben we besloten daar ijzeren balken van veertien meter elk te schuiven. Daar hebben we weer twaalf hijspunten aan gemaakt. Zo kon het hele zootje de lucht in.”
Uiteindelijk verplaatste een kraan het hele rieten dak. “Dat was knap spannend. We wisten natuurlijk niet of het dak het zou houden. Alle mensen die hadden geholpen waren er, familie, iedereen bij elkaar. De meeste konden het niet droog houden, het was erg emotioneel allemaal,” haalt Martin de dag nog even weer terug.
Alles verliep naar wens. Het dak kwam op een wagen te staan. Het huis zonder dak ging tegen de vlakte om plaats te maken voor een nieuwe woning. Martin, Anita, Nick en Mike woonden tijdens de bouw in units. Dat is allemaal weer achter de rug, maar het gaat hier eigenlijk ook om de schuur. Martin: ”We hadden de muren van die schuur dus gebouwd. Toen moest het dak er weer op. Dat was ook weer spannend. Want zou het precies passen? Je kunt je de emoties voorstellen toen bleek dat het allemaal paste. Het dak van ons ouderlijk huis was behouden gebleven. Net als de herinnering. We hebben een prachtig aandenken aan onze jeugd. Ik ben enorm trots.”