Zo leerden kinderen er al eens banden plakken, solderen, werken met elektriciteit, drama, muziek en dansen. Vrijdagmiddag was columnist Denne van Knöldert onder andere uitgenodigd om het met een groep kinderen over plat praten te hebben. Dat leverde een tekst op met woorden die de kinderen moesten verklaren. Ze kwamen er een knap eind mee. Sommige kinderen misten maar twee of drie woorden. Knöldert heeft ze geadviseerd de tekst thuis nog maar eens met hun ouders door te nemen. Salland Centraal werkt daar natuurlijk graag aan mee.
Hieronder de tekst. Wie de betekenis weet van de vetgedrukte woorden, kan ze mailen naar ons redactionele e-mailadres. Onder de goede inzenders verloot ‘Denne’ een paar van zijn boekjes over columns.
Böllies
Böllies, mut ule noe iens goed lusteren noar wat ik oe te vertellen hebbe. Ik mosse zoaterdag teeng Mariënheem voetballen en as ik niet wusse det het vandage vriedag de dertiede wasse, had ik toch hoast wel zeker eweten det het afgelopen zoaterdag vriedag de dertiende was. Alles zat oons teeng in die wedstrijd.
Het begun al met toen die poesterts van Mariënheem op het veld kwamen. Het mossen veteranen weane, mar d’r was d’r iene bie dien nog niet iens dreuge achter de oaren was. Toen wie ien kear voetballen, maken de rechtsback de hele tied zukke gloepens lillijke oavertredingen, ik ware d’r bange van. En dan die scheidsrechter. Die naamp oons in de foeke döar iedere kear ijschout vöar Mariënheem te fluiten. Maksterm as’t nie woar is. Ik zegge teeng die man: as Lepie dood giet, mag ie de neeje Lepie wel wönn. Saam met de aanvoerder had de scheids lopen bedisselen det as ze het voetballend niet konn winn, det ze dan met onmeunig smearig spel en vals fluiten ok een heel eind zollen kunnen komm. Ik heb ‘m noa de wedstrijd flink op de donder egeem. De man keek mie an as of ‘e bange was det ik ‘m bie de bok wolle doene.
Ule begriept: wie verlöaren met 1-0. En het mos nog vriedag de dertiende wönn.
Det is het dus vandage. Vriedag de dertiende. Is ule al wat aan’s dan aan’s oaverkomm? Iets woarvan ie schrukken, of iets woarvan ie noe zo wear hellig van in de botten raakt?
Ik had het vanmonn al vrog. Ik hadde net mien stoete op en gonk disse kaante op. Waan ze bie de buren de roeten an ’t lappen. Loop onder een ladder döar en krieg ik glieke een plenze water oaver de kop. Doar ben ik dus nog steeds nösterig van.
Hier kort an Mariënheem löpp mie een zwarte katte vöar de fietse langs. Ik slingere noar links öm ‘m te ontwieken, knapt mie de toete die an het stuur hangt van onderen kapot. Geluk bie een ongeluk, d’r zat een glasservies in det mie in duzend stukken valt. Het servies was kapot, mar scherven brengt geluk. Dus ik denke det het döarumme is det ik hier leamtig an ekomm binne.
Zo, töt zo wied. Ik hoppe det ule mien verhaal ‘esnapt hebt, want d’r zaten nogal wat olderwetse woarden in, woar ule, onderdöarties van anderhalve turf hoge, misschien agis nog nie van ehöard haan.
Zulle wie an het vertalen sloane?
Denne van Knöldert